De lezersvriend leest met lezers

De boeken die je hier aantreft krijgen geen recensie. Het enige wat hier telt is of het de moeite waard is om een boek te gaan lezen.
Soms is er een uitgebreide beschrijving. Soms een zeer beknopte. Maar wat ik ook schrijf, er is altijd iets op aan te merken.
Mocht ik iets waardevols over het hoofd gezien hebben, zet het er maar bij in een commentaar. Dan pas ik het aan of ik ben het oneens.

We lezen verder op www.webooks.nl

Verbreding
Na ruim 2,5 jaar leesverslagen geschreven te hebben op De Lezersvriend, vind ik het tijd voor verbreding. Ik blijf leesverslagen schrijven, maar er kan op mijn nieuwe site nog veel méér gebeuren.

Leesiconen
Samen met andere lezers die hun enthousiasme over boeken graag willen delen, ben ik een verzamelblog http://www.webooks.nl begonnen. Geen iTunes, maar weBooks! Kijk er maar eens rond, en als je mij volgt als ‘leesicoon’, dan krijg je iedere maand tips van mij over boeken die ik interessant vind. Of misschien wil je ook iemand anders volgen. Kan allemaal.

Couperus e.a.
Maar wat kan daar dan nog méér? Wel, we zijn daar o.a. een mooi initiatief begonnen rond 150 jaar Louis Couperus. Hier vind je daar meer over. Maar als je verder op de site kijkt begrijp je wat ik bedoel met verbreden. Het lezen van goede boeken promoten. Daar gaat Webooks.nl over. Of dat nu in bedrijven, in weeshuizen of gewoon bij jou op de bank is.

Tien jaar verder
Ik ben erg gelukkig met deze verbreding. Zo kunnen we nog wel tien jaar verder. Blijf je ons ook volgen? Dan zie je ik graag terug op http://www.webooks.nl!

Groet,
Bart Geeraedts

Paolo Giordano – Het menselijk lichaam

Ik stam uit een tijd dat er nog militaire dienstplicht was. En ik weet nog dat mijn eerste optreden op de appelplaats van de Jan van Schaffelaar-kazerne in Ermelo, samenviel met een moment van groot inzicht. Ik stond te midden van een peloton identiek geklede ‘bollen’ (zo noemde je kersverse soldaten) en er hamerde op dat moment voortdurend maar één gedachte door mijn hoofd: Ik hoor hier niet!
En toen moest ik nog een jaar.
Gedurende dat jaar heb ik mogen ervaren hoe een leger werkt. Hoe mensen worden klaargestoomd om zich op te offeren tegenover vijandelijk vuur. Het klinkt gek, maar daar ben ik de dienstplicht dankbaar voor. Die zou morgen weer ingevoerd moeten worden. Want hoe moeten nú jongens van achttien jaar te weten komen hoe deze mechanismen werken? Nu moeten we het doen met boeken als Het menselijk lichaam van Paolo Giordano.

John Williams – Stoner

Omdat wekenlang de top 3 van de bestsellerlijsten werd gedomineerd door het Vijftig-tinten-gedoe, zou je iedere ranglijst moeten wantrouwen. Maar gelukkig hebben de klanten altijd gelijk: Want toen stond opeens Stoner op één. Een roman met op afstand de fraaiste grijstinten die ik ooit las. Géén bakvissenproza dat exotische grote-mensen-seks wil beschrijven, maar gedragen zinnen die een heel leven beeldhouwen. Een man, William Stoner, groeit op, neemt níet de boerderij van zijn ouders over, maar wordt assistent professor in de Engelse literatuur. Hij trouwt en krijgt een kind en is doodongelukkig thuis. Soms brengt zijn dochtertje een sprankje geluk in zijn leven.
Stoner heeft een tijdje half-stiekem een vriendin, geeft zijn hele leven les op dezelfde universiteit waar hij ook gestudeerd heeft, en sterft.
Eigenlijk hoort Stoner helemaal niet op nummer 1 te staan in de CPNB top 60. Het zou een heimelijke ontdekking moeten zijn die je voor jezelf houdt. Maar die je desondanks onder gelijkgestemden met gespeelde tegenzin prijsgeeft. Bij deze dus.

Charles Lewinsky – Terugkeer ongewenst

Vanaf het moment dat Kurt Gerron, de beroemde toneelspeler en regisseur, in het concentratiekamp Theresiënstadt door de kampcommandant gevraagd wordt om een propagandafilm te maken over dit kamp, weet hij dat dit geen vraag is maar een bevel. Hij moet een sprookje maken van de nachtmerrie waarin hij is terechtgekomen. Vanaf dit moment wordt hij besprongen door herinneringen aan zijn leven. Het leven van een publieksgeile amuseur, die nooit echt heeft nagedacht over wat hij aan het doen was. Voor dat nadenken heeft hij nu ruimschoots de tijd, en hij doet dat op genadeloze wijze. Hij maakt de propagandafilm waarin een grote leugen aan het publiek moet worden voorgeschoteld. Gerron maakt er iets bijzonders van. Het is hier fantástisch!

Eugen Ruge – In tijden van afnemend licht

Lees dit boek!
Toen ik in 1986 als student een bezoek bracht aan het Theatertreffen in West-Berlijn, kon ik niet wachten om ook in Oost-Berlijn rond te kijken. De doorgang via Checkpoint Charlie maakte me meteen al duidelijk dat de DDR in geldnood zat. Ik moest dure 25 Westmarken omwisselen voor 25 waardeloze Ostmarken. Hoewel, ik ging die avond wel voor 7,5 mark naar de Komische Oper. Oost-Berlijn was armoedig maar goedkoop.
Ik weet nog dat ik gretig rondkeek in dit stadsdeel. ‘Dit is dus de vijand’, dacht ik toen. Immers, een aanzienlijk deel van onze NAVO kernkoppen stond toen nog op DDR-burgers gericht. Ik zag mensen die allemaal hun kleren bij de Wibra gekocht leken te hebben. Gewone mensen leken ze, die weinig glorieus’ uitstraalden. Het duurde tot 2013 dat ik over die mensen heb gelezen. Dankzij Eugen Ruge. Lees dit boek!

Thomas Rosenboom – De rode loper

Bijstand als roeping
Ondanks dat de twee hoofdrolspelers, Lou Baljon en Eddie van de Beek, al op de eerste bladzijde aangeven dat zij na hun eindexamen in de bijstand willen, hebben zij beiden toch iets onvermoeibaars. Want wat de bijstand voor hun zo aantrekkelijk maakt:  “je kunt er tenminste nog wat naast doen.” En dat doet Lou. Roadie, geluidstechnicus, bioscoopexploitant, hij blijft lekker bezig. Eddie geeft z’n ambitie al na twee maanden op en wordt journalist.
Centrale figuur in Lou’s leven is Eddie. Hij houdt hem gaande, is katalysator van nieuwe projecten en zijn vrouw Riet heeft een nichtje, Lena Wit. De jonge vrouw die zwijgt en ziekelijk verlegen is en alleen op de rode loper lijkt op te bloeien. Lou valt als een blok voor haar.
Lena wordt Lou’s meest ambitieuze project. Hij wil haar gelukkig maken. De rode loper zou je kunnen lezen als een ode aan de dienstbaarheid. En dat vind ik een bemoedigend geluid.

Longlist Europese Literatuurprijs bekendgemaakt

28 januari 2013- Vandaag is bekend geworden dat de nieuwe romans van Javier Marías, Ian McEwan, Hilary Mantel, Wieslaw Mysliwski en Charles Lewinsky op de longlist staan van de Europese Literatuurprijs 2013.

De Europese Literatuurprijs bekroont de beste Europese roman die in het afgelopen jaar in Nederlandse vertaling is verschenen en wordt in 2013 voor de derde keer uitgereikt. Deze prijs is een gezamenlijk project van Academisch-cultureel Centrum Spui25, het Nederlands Letterenfonds, weekblad De Groene Amsterdammer en Athenaeum Boekhandel en wordt mede mogelijk gemaakt door een dertiental kwaliteitsboekhandels uit Nederland en België.
In mei wordt de shortlist bekendgemaakt, in september wordt de prijs uitgereikt, aan de auteur én vertaler.

Hier is de hele lijst te zien en Javier Marías, De verliefden, staat er ook op, vertaald uit het Spaans door Aline Glastra van Loon (Meulenhoff). Hier de bespreking van De Lezersvriend.

Javier Marías – De verliefden

Geef toe, het is een aanstekelijk plaatje op het omslag. Maar de zorgeloosheid die het uitstraalt is misleidend.
Maria Dolz, een vrouw van midden dertig, is gefascineerd door ‘Het Perfecte Paar’ dat iedere ochtend in hetzelfde café ontbijt als zij. (Want het is Madrid, ontbijten doen ze in café’s!)
Nadat zij hen enkele weken gemist heeft, blijkt de man, Miguel Desvern, vermoord te zijn.
Maria raakt via de vrouw, Louisa, in contact met Javier, een goede vriend van de vermoorde man. Wanneer zij verliefd wordt op Javier komt zij meer te weten over de moord.
De Verliefden, dat zijn er overigens drie: Javier, Louisa en Maria. Want Maria is verliefd op Javier, Javier op Louisa, Louisa op Miguel…
Het verhaal kan beginnen!

De Held: topper in blog verfilmd

Eén van de evergreens op dit blog is die over De Held van Jessica Durlacher. Bijna voortdurend staat het in de top 5, links op deze pagina. En zoiets ontgaat filmproducenten natuurlijk niet:
De Held gaat verfilmd worden door die andere held, regisseur Antoinette Beumer.

Wat een feest voor de scenaristen dat ze zich konden laten inspireren bij De Lezersvriend!
In 2015 moet de première plaatsvinden.
De laatste ontwikkelingen hierover kun je volgen via de Facebook-pagina van de producent, Independent Films.
In 2015 in de bioscoop.

Irvin D. Yalom – Het raadsel Spinoza

Na Nietzsches Tranen en De Schopenhauer-kuur is in deze roman de filosoof Spinoza aan de beurt. En vergeet wat je misschien al in recensies las over de kromme dialogen en nauwelijks tot leven komende personages in dit boek: wanneer je Het raadsel Spinoza uit hebt, snap je een beetje waar Spinoza het over had. En dat is ook wat waard.
Ooit ben ik in de Ethica begonnen omdat ik Spinoza wilde leren kennen, maar ik kwam er niet helemaal uit. Daarom is het is mooi dat Irvin Yalom in deze roman geprobeerd heeft om lezers als ik een handvat te geven om wat grip te krijgen op het gedachtegoed van Spinoza.
Maar Yalom is niet alleen schrijver maar ook psychiater, dus wisselt hij het verhaal van Spinoza af met een therapeutisch verhaal. En dat is het verhaal van de gemankeerde nazi Alfred Rosenberg. Dat vind ik een meesterzet; een gefrustreerde nazi op de sofa, worstelend met Spinoza. Het geeft een aardig inkijkje in de mogelijke aard van de gehoorzaamheid aan de Führer.